Λύκε, λύκε είσαι εδώ;
Μια μέρα, ο δρόμος με έφερε στο δημαρχιακό μέγαρο, εκεί λίγο πάνω από το κέντρο του Γέρακα. Και όπως λένε είχα τύχη βουνό καθώς έπεσα πάνω σε κάτι τζιμάνια, “παιδιά” του κ. Ρακιτζή. Υπήρχε και ο σχετικός αναβρασμός, υπάλληλοι έτρεχαν πάνω - κάτω, κυρίως αυτοί που είχαν βάλει τις υπογραφές τους.
Ρωτώντας που λέτε έμαθα, ότι κάποιοι έδειξαν προς τα πάνω, στα υψηλά κλιμάκια, και έκαναν λόγο για προτροπές και συμβουλές. Υπομονή μου είπαν και δεν θα αργήσει το πόρισμα και τότε... τρεχάτε ποδαράκια μου.
Ουδείς αναμάρτητος θα πείτε....
Μια άλλη μέρα, βρέθηκα στο δημοτικό συμβούλιο. Ωραία εικόνα. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν όταν δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης έθεσαν το θέμα των ηχητικών στις εκδηλώσεις του Δήμου Παλλήνης. Τι λένε ωρέ, λέω.... Δεν έχει ο “Δήμος – Πρότυπο”, ηχητικές εγκαταστάσεις;
Όχι, μου είπαν, “εδώ και χρόνια νοικιάζει τα μηχανήματα”.
Μετάνιωσα. Τα έβαλα με τον εαυτό μου. Πρέπει να αλλάξω επάγγελμα. Να γίνω φίλος της Δημοτικής Αρχής. Προσοδοφόρο επάγγελμα.
Έχω ακόμη μια μανία, ξεσκονίζω τοπικά έντυπα, παρατηρώ τι μας λένε οι 'γραφιάδες” της πόλης μας. Μου αρέσει να διαβάζω παραγγελιές και νουθεσίες, τι πρέπει να κάνει ο δείνα ή ο άλλος. Μου αρέσει, όταν ο “γραφιάς” σφάζει με το γάντι τον αντίπαλό του. Και κυρίως όταν μετά από αγρανάπαυση, επανέρχεται στα κοινά.
Ουδείς αναμάρτητος, θα πείτε.
Ακούω αλλά δεν βλέπω. Ακούω ότι δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας ψάχνονται και αναζητούν νέα στέγη. Πότε βρε, ρωτώ, όταν θα πλησιάσουμε στις εκλογές; Ας είναι καλά φίλοι μου, που μου απάντησαν με τον τίτλο αγγλικής ταινίας του 1985, “Ωραίο μου πλυντήριο”.
Υ.Γ. Όπως μου μετέφεραν, σε πολλούς άρεσαν οι στίχοι του προηγούμενου σημειώματος. Τους αφιερώνω, λοιπόν, σήμερα Μιχάλη Γκανά από το ποίημα “εσωτερικές ειδήσεις”
“...Σ’ αυτό τον τόπο πιάνεις πιο εύκολα το λόττο
από τη σκέψη του πλησίον
γιατί ο άλλος έγινε πρόσφατα μεγάλος
και δεν ακούει παρά μονάχα ό,τι θέλει
μ’ όλα τα δάχτυλα στο μέλι
σ’ αυτό τον τόπο...”
Μετα τιμής ο Παλληνο- δότης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου